Kiedy już przyjdzie czas, dojdziecie do wniosku, że problem niepłodności może Was dotyczyć. Wtedy umówicie się na pierwszą wizytę w ośrodku, który zajmuje się płodnością. Pierwsza wizyta jest zawsze stresem: lekarz pyta o bardzo wiele intymnych spraw, o których nie rozmawialiście czasem nawet ze swoim partnerem. Wywiad lekarski, to pierwszy etap diagnostyki, bez której nie sposób rozpocząć terapii. Kolejnym są badania.
W pierwszej kolejności do sprawdzenia są cztery ważne wskaźniki. Po pierwsze badanie nasienia mężczyzny, po drugie ocena owulacji pacjentki, po trzecie badanie mikrobiologiczne pochwy i po czwarte ocena drożności jajowodów.
W praktyce bardzo często zdarza się, że to kobiety zaniepokojone kolejnymi niepowodzeniami, rozpoczynają diagnostykę. Przechodząc przez kolejne, coraz bardziej inwazyjne procedury, poszukują powodu, uniemożliwiającego zajście w ciążę.
A zacząć należy od początku, od podstaw. Do zapłodnienia potrzebne są komórka jajowa oraz plemnik. Są niezbędne i dlatego w pierwszej kolejności należy sprawdzić, czy w nasieniu partnera znajdują się plemniki w odpowiedniej ilości oraz jakości. W drugiej kolejności sprawdzić, czy owulacja u partnerki przebiega w sposób prawidłowy, regularny i w odpowiednim czasie. Trzecim ważny etapem jest określenie czy nie ma przeszkód by plemnik dotarł do komórki jajowej. Temu służy ocena mikrobiologiczna pochwy i kanału szyjki macicy, a następnie badanie drożności jajowodów.
Procedury diagnostyczne powinny obejmować od początku oboje partnerów. Tylko wtedy, gdy lekarz będzie znał wszystkie zmienne, będzie mógł podjąć decyzję o wyborze metody leczenia.
Przypuśćmy bowiem, że zdiagnozuje nieprawidłową biologię pochwy pacjentki. Zaleci antybiotykoterapię, która wyeliminuje zaburzające jej równowagę, pierwotniaki. Para znów podejmie próby poczęcia, ale zakończone niepowodzeniem. Po jakimś czasie i kolejnych badaniach stwierdzi, że mogą one być spowodowane zespołem policystycznych jajników i znów zaleci odpowiednią terapię. Minie następne pół roku bezskutecznych starań. Po tym czasie skieruje kobietę na badanie drożności jajowodów (HSG, dajmy na to metodą ultrasonograficzną), które stwierdzi, że są one drożne. Lekarz będzie zlecał kolejna badania, by wykrywać niewielkie problemy zdrowotne, które często nie są bezpośrednią przyczyną niepłodności tej pary. Dopiero po roku diagnostyki partnerki, skieruje partnera na badanie nasienia, które może okazać się kluczowe dla tej pary.
Dlatego tak ważne jest aby na początku sprawdzić wszystkie czynniki mające wpływ na płodność, nie kobiety, nie mężczyzny, ale tej jednej konkretnej pary.
